Een koffer vol herinneringen

langzaam, alleen,
met een oude, zware koffer in mijn hand
probeer ik de lange, onbekende weg te volgen
waar mijn bestemming is?
dat weet ik niet
een stem in mijn hoofd zegt:
“loop door, loop door”,
“daar” is waar je heen moet!
maar waar “daar” is,
dat weet ik niet
wat ik “daar” kan bereiken?
dat weet ik niet
Ik probeer sneller door te gaan
maar het lukt me niet
de koffer in mijn hand is te zwaar
de stem zegt:
“gooi de koffer weg,
dan loop je lekkerder en sneller”
Ik zet de koffer neer
en probeer te rennen
maar ik kan niet verder
het lijkt alsof de grond
onder mijn voeten weg zakt!
angstig houd ik mijn koffer stevig vast
en schreeuw met alle kracht van mijn angst en mijn woede
wat moet ik met jou?
wat moet ik met jou?
met jou is het moeilijk te lopen
en zonder jou is het onmogelijk te leven!
Mijn koffer
mijn oude, zware koffer
je doet me pijn
maar je bent alles wat ik heb
mijn herinneringen, mijn haat, mijn liefde,
mijn verleden
hoe kan ik zonder jou?
met mijn koffer in mijn hand
probeer ik de lange, onbekende weg te volgen
de stem zegt:
“loop door, loop door”
“daar is waar je heen moet”
maar ik zie nog steeds geen “daar”
waar is “daar”
dat weet ik niet
wat kan ik “daar” bereiken?
dat weet ik niet
maar ik weet wel
dat ik mijn oude zware koffer
in mijn hand moet hebben
om de lange, onbekende weg te kunnen volgen.

Keshvar, oktober ’97